Als ondernemer is het fijn om succesvol te zijn. Maar je zal beslist ook wel de moeilijkste momenten hebben onthouden. Wanneer en rond wat hadden jullie het erg moeilijk?

Misschien wel een klassieker vandaag maar de coronaperiode was wel een erg moeilijke periode. Vooral omdat je er niet op voorbereid kon zijn. Van dag 1 op dag 2 vallen alle zekerheden in je bedrijf weg en moet je het bedrijf binnen de 24u opnieuw uitvinden. We hadden op dat moment +50 medewerkers in dienst en daar komt toch een behoorlijke verantwoordelijkheid bij kijken. We waren een jong bedrijf  (5 jaar) en hadden niet echt een grote buffer. Wat me vooral bijblijft is de eenzaamheid in de lockdown. Wij zijn een bedrijf van menselijk contact en dat viel weg. Moeilijke periode.

 

Wat betekent succes voor jouw?

Dat is een goeie vraag (denkt na). Dat zijn niet alleen operationele en financiële resultaten behalen maar vooral met een prettig gevoel. Het gevoel dat wat je doet, de juiste dingen zijn die effect hebben. Het gevoel hebben dat de dingen die je doet goede dingen zijn. Met een juiste impact op de maatschappij en de omgeving. Je werk graag doen en voelen dat de mensen rondom jou zich goed voelen in dat werk en ervoor zorgen dat die ook zelf succesvol zijn.

Voor mij is het belangrijkste aan succes, niet zozeer mijn persoonlijke succes maar dat je merkt dat andere mensen ook succes hebben.

Je zegt impact op de maatschappij, is dat geen groot woord?

 Zeker, maar als ondernemer ben je gepokt en gemazeld in een bepaalde maatschappij en dat wil dus ook zeggen dat je daar een bepaalde verantwoordelijk hebt te dragen.

Dat klopt maar wat waren dan de normen en stappen die nodig waren om jouw bedrijf succesvol te maken?

Het allerbelangrijkste is dat wij het geluk hebben gehad de juiste mensen te kunnen aantrekken. Enfin, laat ons hopen dat het niet alleen geluk is geweest maar dat het ook te maken heeft met onze strategie. Mensen die weerspiegelen en uitademen wat we zijn en dat in de praktijk zetten. Samen iets in de markt zetten dat wel degelijk werkt en dat met die mensen samen dagelijks in de praktijk realiseren. Wat wij als bedrijf neerzetten, dat werkt wel degelijk.

Wat is dat dan?

Wel, de uitzendsector is een zeer commerciële wereld met zeer concurrentiële markt.
Vaak wordt er vergeten dat dit gaat om en dat je bezig bent mét mensen. Het gaat erom om mensen aan een job te helpen en bedrijven komen naar ons om dat ze moeilijkheden hebben om hun vacatures in te vullen.

Wij hebben dit omgedraaid en stellen dat de kandidaten eigenlijk belangrijker zijn dan de bedrijven. Wij hebben geen machines hé Wim. Wij maken omzet en winst door mensen aan de slag te helpen. Onze opdracht is om bij mensen die werk zoeken het vertrouwen te krijgen om voor hen de juiste uitdaging te zoeken.

Als onderneming kan ik toch gewoon vragen, zorg dat ik mensen heb.

Dat was misschien vroeger zo en in sommige jobs is dat vandaag misschien nog zo, maar nu zie dat bedrijven niet alleen op zoek gaan naar de mensen met de juiste talenten en competenties maar ook met de juiste instelling binnen dat bedrijf. Ervoor zorgen dat de mensen de juiste bedrijfscultuur hebben. Mensen aanwerven is 1 zaak, maar mensen houden is vandaag nog veel moeilijker. Vandaag heeft een werkzoekende het nog altijd uit te kiezen. Je wil dus iemand aanwerven en dat kost veel geld en tegen dat ze productief zijn, ben je snel 6 maanden tot een jaar verder. Kijk, na zo’n inspanning wil je die dan ook wel in je bedrijf houden.

Maar ik heb het gevoel dat jonge mensen niet van plan zijn om meteen voor 30 jaar of tot het einde van hun carrière ergens te blijven.

(lacht) Nu haal je wel voor mij een gevoelig onderwerp aan. Ik vind dat een beetje Self Fulfilling Prophecy. Vandaag lijkt het wel dat lange tijd in hetzelfde bedrijf werken als iets vies wordt beschouwd. Ik zeg niet dat we terug moeten naar de tijd dat mensen voor een bedrijf werken, zelfs waren ze daar niet gelukkig, voor 20 of 30 jaar. Het gaat mij om het systematisch dat er verteld wordt aan jonge afgestuurde dat ze best om de drie à vier jaar een nieuwe horizon moeten opzoeken, wel daar ben ik het niet mee eens.

Als je je kan vinden in de filosofie van en bedrijf en je hebt daar een relatie mee opgebouwd en dat bedrijf geeft je ook kansen om te ontwikkelen dan is het nog altijd, pure logica, beter om te ontwikkelen in dat bedrijf dan om steeds weer opnieuw ergens anders te gaan zoeken.

Door vaak genoeg te herhalen dat ze moeten verhuizen, gaan jonge mensen ook geloven dat dit de juiste weg is.

Op het einde van de rit zal het eindresultaat niet minder zijn, lang gebleven of gehopt van job naar job.

Toch niet. Het verschil zit in verschillende punten. Wij hebben ook mensen moeten laten gaan die ik liever nog twintig jaar in het team had gehouden. Als je echter je persoonlijke droom niet kan waarmaken dan kan je er een echtscheiding van maken of in alle vriendschap uit elkaar gaan. Als het op is, is het op en dat is in een werkgever-werknemer relatie niet anders.

In onze organisatie zijn vrij veel jonge mensen doorgegroeid. Wij werken in een vrij vlakke structuur, niet met functies maar met rollen en verantwoordelijkheden. Als ik dan kijk naar mensen die bij ons een rol opnemen met extra verantwoordelijkheden, noem het voor mijn part leidinggevenden, dan is daarvan 80% intern doorgegroeid. Zij hebben dus de opportuniteit genomen om intern te groeien en daar investeren wij ook sterk in.

 

Maar op dat doorgroeien zit ook een plafond.

Dat klopt maar wat is een plafond? Dat bepaal je toch zelf als werknemer.

 

 

Hoe hou jij dan de motivatie voor jezelf en je medewerkers dan zo hoog mogelijk?

Voor mezelf, en dat verwacht je niet, ik ben een introvert persoon. Ik heb niemand nodig om mezelf te motiveren om dagelijks met Recrewtment, mijn baby, te zien wat wij realiseren.

Het is de basisinstelling van de mensen steeds op de eerste plaats te zetten en te trachten een lange termijn match waar te maken.  Iedereen te laten blijven beseffen dat wanneer we iemand aan een eerste of nieuwe job helpen je een impact hebt op levens. Dat is zo mooi in ons werk. Het gaat er niet om iemand een nieuwe job te hebben gegeven, maar dat je impact hebt gehad op het persoonlijke leven van die persoon. Er is toch niets mooier om dat te doen en zo met mensen te werken.

Heeft dan iedere Recwretmenter hetzelfde DNA?

Dat zou toch moeten. In het begin zijn we met drie gestart en daar komen mensen bij en dan is dat heel makkelijk beheersbaar dat gevoel van waarden en visie. Je hoeft daar op dat moment geen energie in te steken en de mensen die erbij komen kiezen bewust voor die ploeg in zee te gaa

n. De uitdaging is vandaag door het groeien, hetzelfde gevoel te behouden.

Als je me vraagt ‘wat is de grootste uitdaging’ dan is het dat. We zijn een mensenbedrijf en wij leveren een dienst die rechtstreeks afhankelijk is van de mensen die bij ons werken. Om die ploeg gealigneerd in de zelfde richting te houden. 

Van 1 kantoor naar locaties van Roeselare over Vlaams Brabant tot Hasselt, wordt dat een ander verhaal.

Ga je dan niet op zoek naar allemaal dezelfde profielen?

Nee, helemaal niet. Bij ons zijn er geen diploma vereisten. Wat je wel nodig hebt is interesse in de mensen.
Ik geef als voorbeeld een boekhoudkundige bediende. Voor ons is het belangrijk of die rol moet ingevuld worden in een kleinschalig kantoor of in een internationaal. De competentie is gelijk voor beide, maar toch kunnen dat totaal verschillende types zijn. Dát is onze job om op die basis de juiste selectie te maken. De kandidaat moet matchen met het bedrijf.

Wat zijn de te verwachtte trends die sterker zullen worden binnen jouw branche?

De eerste trend is dat onze sector er totaal anders zal uitzien. AI zal hier een hele grote impact op hebben. Waar we klassiek startten met een interview, zullen er technieken kome om een persoon op de harde competenties perfect in te schatten. Wie bijvoorbeeld 5 magazijnmedewerkers nodig heeft zal ons niet meer nodig hebben. Maar zo komt er ruimte voor ons vrij door met behulp van AI meer tijd te creëren voor het échte gesprek met de kandidaten.

Een tweede evolutie is het verhaal rond retentie. Ik verbaas mij er steeds over dat bedrijven erg bezig zijn met het rekruteren. Een retentiestrategie vind je vandaag erg weinig. Weten ze hoeveel ze uitgeven aan aanwerving maar niet aan een etentje? Een verkeerde inschatting van een higher[1] kost je gemakkelijk meer dan €60.000. De tijd en investering van je bestande mensen die de nieuwe moeten begeleiden, de productiviteit die tot 6 maanden op zich laat wachten etc. De economische situatie kan je niet voorspellen maar wel de demografische. De komende decennia zullen er elk jaar minder mensen op de arbeidsmarkt komen. Aanwerven zal dus moeilijker en moeilijker worden en dat betekent dat het veel belangrijker zal worden om ze in je bedrijf te houden. Ook zullen jobs wijzigen. Neem nu bij de bank de loketbedienden. Dat zijn vandaag adviseurs geworden, een typisch voorbeeld van wijzigingen in je bedrijf.

Hoe amuseert Andreas zich in zijn onderneming?

Ik ben het gelukkigst en amuseer mij het meest als ik me kan bezighouden met strategie en lange termijn visie. Administratief ben ik slecht, maar als ik kan bezig zijn met morgen, hoe het ze zal uitzien over 5 jaar en welke stappen we kunnen zetten. Met mijn hoofd in de wolken maar met mijn twee voetjes op de grond, dat zijn mijn gelukkigste momenten.

 

En waar amuseert Andreas zich dan mee in zijn vrije tijd?

Ik kook heel graag, dat is een echte uitlaatklep en ik reis erg veel. Ik vind het superinteressant om andere culturen te ontdekken en nieuwe dingen te leren kennen.

Waar droom jij van als ondernemer?

Mijn ultieme droom is dat als wanneer ik binnen een twintigtal jaar zeg ‘het is genoeg geweest’ ik kan kijken naar een bedrijf dat we hebben neergezet dat maatschappelijk relevant is en impact heeft op de maatschappij.

En waar droom je persoonlijk van?

(denkt lang na) Een stukje evenwicht vinden in je leven. De laatste 10 jaar waren een intense roller coaster en dat was beslist zwaar en dat gaat ten koste van tijd en gezin. Het gevoel dat professioneel en thuis op een goede manier naast elkaar bestaan. Maar zelfs meer dan dat.
Ik jaag geen materiële zaken na, maar het gevoel van alles onder controle te hebben. Ik weet dat hetgeen sexy droom is, maar toch is het dat.

Laatste vraag Andreas. Hoe wil jij herinnerd worden?

(lacht) Als ondernemer die een bedrijf heeft neergezet dat een maatschappelijke relevantie heeft én betrokken is bij de maatschappij. In een maatschappij waar het hier in België nog zo slecht niet is, niet als klager te worden herinnerd maar dat ik mijn verdomde plicht heb gedaan om iets terug te hebben gegeven aan die maatschappij.

Dat mijn kinderen mij onthouden als een goede papa en hen de beste kansen heb gegeven.